Αρκουδο-απορία

Σήμερα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας μια απορία που έχω στο περίπου 3 χρόνια.
Πριν 3 χρόνια, ήταν στη μόδα αυτά τα αρκουδάκια που τα βάζεις στο μπρελόκ και τα πατάς στη κοιλιά και μιλάνε. Κάποιος μου έκανε δώρο ένα τέτοιο και το είχα στα κλειδιά μου. Αυτό μέσα έχει μια μπαταρία, η οποία, όπως είναι φυσικό, τελείωσε. Όμως, σκέφτηκα να μη το πετάξω, ούτε να αλλάξω μπαταρία και να το έχω στα κλειδία μου χωρίς όμως να μιλάει. Αλλά επειδή είχε λίγο βρομίσει, το έβαλα στο πλυντήριο και μόλις το έβγαλα η μπαταρία είχε φορτίσει. Έτσι, κάθε φορά που αποφορτίζει η μπαταρία, το βάζω στο πλυντήριο και όταν το βγάζω αυτό είναι as good as new. Δε ξέρω γιατί γίνεται. Κάθομαι και το σκέφτομαι αλλά δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται. Έχει κανείς καμιά ιδέα;

No more automation student

Ναι, ναι είναι αλήθεια. Επιτέλους, παραδώσαμε την εργασία, που με τόσο κόπο (γκούχου, γκούχου) κάναμε. Το ευτυχές γεγονός έγινε την Τρίτη που μας πέρασε και από 'δω και πέρα όπως είπα και σε μια φίλη μου είμαι απλά άνεργη.
Μπορεί να μας πήρε γύρω στους οκτώ μήνες, να αντιμετωπίσαμε δεκάδες προβλήματα, να σπάσανε τα νεύρα άλλες τόσες φορές αλλά τελικά άξιζε η όλη διαδικασία. Τα πράγματα που μάθαμε στην πράξη σ' αυτούς τους οκτώ μήνες δε τα μάθαμε τα άλλα 4 χρόνια που μείναμε στο ΤΕΙ. Το ξέρω, γκρίνιαζα με το παραμικρό, ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω αλλά τί να κάνουμε αυτή είναι η φύση μου (γυναίκα δεν είμαι? :Ρ).
Και τώρα εύρεση εργασίας. Αρχικά, θα ψάξω για κάτι σχετικό με τον αυτοματισμό, αν δε βρω κάτι σχετικό με τα help desk για το Ίντερνετ (αυτό έκανα στη πρακτική) και αν δε βρω και εκεί θα γίνω πωλήτρια. Ή ό,τι μου κάτσει. Σιγά που θα κάτσω να σκάσω..
P.S. Να ευχαριστήσω κιόλας την οικογένεια μου που με στήριξε σε όλη αυτή τη κατάσταση, αλλά και εσάς για τα καλά σας λόγια, όταν έσπαγα, σας έπρηζα και με υποστηρίζατε.

Grey's Anatomy

Εδώ και λίγο καιρό, σκεφτόμουν να γράψω για το Grey's Anatomy, τη σειρά που έγινε γνωστή στην Ελλάδα από τον ANT1. Εγώ την παρακολουθούσα σχεδόν παράλληλα με την Αμερική, αλλά αυτή τη season άρχισα να την παρακολουθώ και πάλι πριν λίγες μέρες. Σήμερα διάβασα αυτό το άρθρο, που εξηγεί γιατί κολλάμε με τις ιατρικές σειρές.
Συμφωνώ με όλο το άρθρο και γράφει περίπου αυτά που θα έγραφα και εγώ στο post μου. Μη κοροϊδευόμαστε, ποιά δε θα ήθελε να τη σώσει ο McDreamy ή o McSteamy, ή ποιός δε θα ήθελε να τον περιποιηθεί η Izzie σε κάποια δύσκολη στιγμή. Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα σ' αυτή τη σειρά είναι ότι είναι προσωποκεντρική Εντάξει, δουλεύουν σε ένα νοσοκομείο, δείχνει τα περιστατικά που έρχονται αλλά κυρίως βλέπεις τις εντάσεις και τους έρωτες που δημιουργούνται ανάμεσα στο προσωπικό του νοσοκομείου. Όλα βέβαια δοσμένα εκεί που χρειάζεται με χιουμοριστικό και όπου χρειάζεται με συγκινητικό τρόπο.
Ένα plus που έχει η φετινή σεζόν είναι ότι σε κάθε επεισόδιο γίνεται κάτι που σε κάνει να ταράζεσαι, κάτι που δε το περιμένεις (ομολογώ οτι δεν υπήρχε αυτή η αγωνία πολύ στη προηγούμενη σεζόν).

Τρελό βιντεάκι

" (creepy εεεε?). Φυσικά και δεν ισχύει, ο άνθρωπος, αν διαβάσετε τα σχόλια, είναι ζωντανός και όλα αυτά που βλέπετε εξηγούνται ιατρικά και προκλήθηκαν από σπασμούς που είχε από το χτύπημα.