Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Ήταν όλοι τους παιδιά μου


Χθες το απόγευμα πήγα θέατρο. Όσοι διαβάζουν το blog μου ίσως θυμούνται οτι είχα στο μυαλό μου καιρό τώρα να πάω να παρακολουθήσω τη συγκεκριμένη παράσταση.
Το έργο είναι του Άρθουρ Μίλλερ. Παίζουν Κώστας Καζάκος, Αφροδίτη Γρηγοριάδου(η μητέρα της Κοραλίας Καράντη), Κωνσταντίνος Καζάκος, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Ιωσήφ Μαρινάκης, Γεράσιμος Μιχέλης και άλλοι, των οποίων τα ονόματα δε ξέρω.

Ο Τζο Κέλλερ(Κώστας Καζάκος), ένας αμερικάνος εργοστασιάρχης, ζεί πλουσιοπάροχα με την γυναίκα και το παιδί του. Το μόνο που σκιάζει την οικογενειακή γαλήνη είναι ο θάνατος του μεγάλου γιου Λάρρυ που ήταν πιλότος και σκοτώθηκε στο πόλεμο. Η μητέρα της οικογένειας(Αφροδίτη Γρηγοριάδου) αρνείται να πιστέψει οτι ο γιός της είναι νεκρός και πιστεύει οτι θα γυρίσει. Ο Τζό έχει κατηγορηθεί για προμήθεια ελαττωματικών κεφαλών αεροπλάνων στη διάρκεια του πολέμου με αποτέλεσμα να στείλει ανυποψίαστους πιλότους στο θάνατο.Ωστόσο αθωώθηκε και φυλακίστηκε ο συνέταιρος του, του οποίου η οικογένεια έφυγε για να γλυτώσει από τα σχόλια. Ο Κρις(Κωνσταντίνος Καζάκος), ο μικρός γιος της οικογένειας, καλεί την Αν(Αλεξάνδρα Παλαιολόγου), πρώην αρραβωνιαστικιά του Λάρρυ και κόρη του πρώην συνεργάτη του, να περάσει μερικές μέρες στο σπίτι ώστε να της ζητήσει να τον παντρευτεί. Αντίθετος όμως στη σχέση αυτή είναι ο Τζόρτζ(Ιωσήφ Μαρινάκης), ο αδελφός της Άν, ο οποίος έχει μια διαφορετική θεωρία για το τί έγινε με τις ελαττωματικές κεφαλές των αεροπλάνων.

Το έργο είναι πολύ ωραίο. Ο Κώστας Καζάκος και η Αφροδίτη Γρηγοριάδου δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Φυσικά και δεν θα γελάσετε αλλά αν έχετε λίγο ελεύθερο χρόνο και βαρεθήκατε τα ίδια και τα ίδια είναι μια πολλή καλή πρόταση. Η παράσταση στεγάζεται στο θέατρο Τζένη Καρέζη.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Απίθανα στο ζωικό βασίλειο











Τρία βίντεο που ξεχώρισα απο το ΥouΤube. Όλα γλυκά και χιουμοριστικά με το δικό τους τρόπο.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Scrooge Mc Duck



Άκουσα αυτό το τραγούδι στη σειρά "Υπέροχα Πλάσματα" που προβάλλεται από τον Alpha. Ένα τραγούδι που περιέχει χιούμορ, φαντασία και φυσικά πολλούς ήρωες που μας συντρόφευαν στα παιδικά μας χρόνια(δηλαδή μέχρι και σήμερα γκούχου γκούχου..). Με πολλή ωραία μουσική και ανεβαστικό.

Η Μάρω Μαρκέλλου είναι μια νέα τραγουδοποιός, μόλις 22 ετών, και όποιος θέλει να ακούσει και άλλα τραγούδια της μπορεί να επισκεφθεί τη σελίδα της στο
myspace.

Lyrics

Όταν η όλιβ θα γίνει χοντρή
και του σπορ μπίλλυ αδειάσει το βαλιτσάκι
η γιαγιά ντακ όταν πέσει νεκρή
και γίνει ο ποπάι αλλεργικός στο σπανάκι.

Όταν ο σκρούτζ κεράσει το μαγαζί
κι ο οβελίξ όταν αδυνατίσει
θα 'μαστε τότε μαζί
και κανένας δε θα μας χωρίσει.

Θα σε παπιοαγαπώ, όπως τον ντόναντ η νταίζυ
κι εγώ σαν κορίτσι που παίζει με ξανθιές μπίμπι μπο.
Θα σε ποντικοερωτευτώ, θα'μαστε μίκυ και μίνι
και μες στου έρωτα το καμίνι θα ξαναβαφτιστώ.

Κι ο πιτερ παν να πετάει τους ντάλτον πάνω στο λούκυ λουκ
κι ο αστερίξ να χτυπάει με πέτρες τον κάπτεν χουκ.

Όταν οι μουργόλυκοι γίνουν καλοί
και ο μίκυ μάους θα φάει ισόβια
μαζί με το γκαστόνε στο ίδιο κελλί
και η στρουμφίτα γίνει μηχανόβια.

Όταν ο καστράτο θα είναι ικανός
και ο μπαγκς μπάννυ δεν τρώει καρότα
ο μαύρος πιτ όταν γίνει λευκός
τότε θα είμαστε όπως πρώτα.

Θα σε παπιοαγαπώ, όπως τον ντόναλντ η νταίζυ
κι εγώ σαν κορίτσι που παίζει με ξανθιές μπίμπι μπο.
Θα σε ποντικοερωτευτώ, θα'μαστε μίκυ και μίνι
και μες στου έρωτα το καμίνι θα ξαναβαφτιστώ.

Ο παπαστρουμφ κι ο τουίτι να ψάχνουν το νέμο παντού
μες στα στενά του μίκυ σίτυ μα να βρίσκουν το σκούμπι ντου.

Με μαρία χοακίνα και σιρίλο στο "καρουζέλ"
θα τρώμε μαζί δρακουλίνια για να μη μας βρει ο δρακουμέλ.
Θα σου αγοράσω ένα σπίτι χλιδάτο από πλέι μομπίλ
για να γυρνάμε απ'τις βόλτες τα βράδια με το μπατμομπίλ.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Runaway 2: Dream Of The Turtle

Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού.


Χθές το βράδυ τελείωσα το συγκεκριμένο παιχνίδι. Όσοι ξέρουν τις προτιμήσεις μου θα υποψιάζονται οτι ανήκει στη κατηγορία των Adventures. Έχοντας παίξει και τον πρώτο τίτλο της σειράς δεν υπήρχε περίπτωση να μη παίξω τη συνέχεια, αν και άργησα γιατί κάθε φορά που το θυμόμουν δεν είχαμε χώρο στο δίσκο.
Ο ήρωας είναι και πάλι ο Brian Basco και πάει διακοπές με την αγαπημένη του Gina Timmins (την οποία γνώρισε στο πρώτο τίτλο της σειράς) στη Χαβάη.Η Ginna τον πιέζει να πάνε εκδρομή στο μικρό νησάκι Μάλα με έναν ηλικιωμένο σαν πιλότο και με ένα υδροπλάνο στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το υδροπλάνο χαλάει και για να σώσει ο Brian τη Ginna της δίνει το μοναδικό αλεξίπτωτο και την ρίχνει σε μια λίμνη. Τελικά, το υδροπλάνο καταλήγει στη ζούγκλα και ο Brian είναι μόνος αφου έχει χαθεί και ο γέρος. Ο στόχος του Brian είναι να βρει τη Ginna και να φύγουν απο αυτό το νησί, στο οποίο έχουν κάνει κατάληψη κάτι στρατιώτες για ένα project, το οποίο κρατάνε σαν επτασφράγιστο μυστικό.

Οι γρίφοι είναι καλοί, το σενάριο έχει χιούμορ και τα γραφικά πλουσιοπάροχα και εντυπωσιακά. Μη νομίζετε οτι όλο το παιχνίδι εξελίσσεται σε αυτό το νησί. Υπάρχει ταξίδι στο χώρο αλλά και στο χρόνο. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν τη προσωπική τους τρέλα και φυσικά βλέπουμε και πολλούς απο το πρώτο Runaway.

Το μόνο μειονέκτημα που βρήκα; Το τέλος...Δεν είναι ένα ολοκληρωμένο τέλος. Σου δείχνει οτι κέρδισες τη μάχη και όχι τον πόλεμο αφού σε προετοιμάζει για το τρίτο τίτλο του παιχνιδιού όπου θα σώσεις (ελπίζω)τη κοπέλα του Brian..


Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει.. :)

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Αν έχεις τύχη, διάβαινε...

Λένε οτι όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις(ά ρε Paulo Coelho με τα ωραία σου..). Όμως δε σας έχει τύχει να θέλετε κάτι, να προσπαθείτε να το πετύχετε και να μην συμβαίνει με τίποτα; Και αυτό να οφείλεται καθαρά στην τύχη..Εσείς να κάνετε τα πάντα και απλά να μην είστε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος;Δηλαδή, το σύμπαν μάλλον να συνωμοτεί για το αντίθετο απο αυτό που θές;
Άρα, μήπως η τύχη παίζει μαζί μας; Μήπως κάποια πράγματα είναι προγραμματισμένα να γίνουν ή να μη γίνουν ό,τι και να κάνεις; Δηλαδή η μοίρα του καθενός είναι γραμμένη;(" Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο και κανένας δεν μπορεί να τ' αποφύγει δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί")Και τότε, γιατί το παλεύουμε; Γιατί χωλοσκάμε; Υπάρχουν γεγονότα,τα οποία θα γίνουν σίγουρα και άλλα τα οποία είναι στο χέρι σου και στις επιλογές σου αν θα συμβούν;
Εγώ, με την ελάχιστη εμπειρία που έχω, θα έλεγα οτι τελικά μπορούμε να επηρεάσουμε την τύχη μας στο ελάχιστο. Άν και θα ήθελα να πιστεύω οτι τίποτα δεν είναι γραμμένο για τη μοίρα του ανθρώπου. Ότι αν προσπαθήσω κάτι πολύ, θα το καταφέρω και οτι δεν υπάρχει κάποιο "σενάριο" για το πώς θα διαμορφώθει η ζωή μου.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Καλή χρονιά!!!!


Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά σε όλους με υγεία!!
Να βρείτε ό,τι ποθείτε..