Εδώ και λίγο καιρό, σκεφτόμουν να γράψω για το Grey's Anatomy, τη σειρά που έγινε γνωστή στην Ελλάδα από τον ANT1. Εγώ την παρακολουθούσα σχεδόν παράλληλα με την Αμερική, αλλά αυτή τη season άρχισα να την παρακολουθώ και πάλι πριν λίγες μέρες. Σήμερα διάβασα αυτό το άρθρο, που εξηγεί γιατί κολλάμε με τις ιατρικές σειρές.
Συμφωνώ με όλο το άρθρο και γράφει περίπου αυτά που θα έγραφα και εγώ στο post μου. Μη κοροϊδευόμαστε, ποιά δε θα ήθελε να τη σώσει ο McDreamy ή o McSteamy, ή ποιός δε θα ήθελε να τον περιποιηθεί η Izzie σε κάποια δύσκολη στιγμή. Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα σ' αυτή τη σειρά είναι ότι είναι προσωποκεντρική Εντάξει, δουλεύουν σε ένα νοσοκομείο, δείχνει τα περιστατικά που έρχονται αλλά κυρίως βλέπεις τις εντάσεις και τους έρωτες που δημιουργούνται ανάμεσα στο προσωπικό του νοσοκομείου. Όλα βέβαια δοσμένα εκεί που χρειάζεται με χιουμοριστικό και όπου χρειάζεται με συγκινητικό τρόπο.
Ένα plus που έχει η φετινή σεζόν είναι ότι σε κάθε επεισόδιο γίνεται κάτι που σε κάνει να ταράζεσαι, κάτι που δε το περιμένεις (ομολογώ οτι δεν υπήρχε αυτή η αγωνία πολύ στη προηγούμενη σεζόν).
2 σχόλια:
proswpika den vlepw iatrikes seires me ekseresi ton house oxi giati einai iatriki seira alla epidi i prosopikotita tou house einai tromeri. autes oi iatrikes ekdoxes tou dawson's creek me afinoun pagera adiaforo...an tha ithela kapoios na frontisei tin ygeia mou se mia dyskoli periptosi tha itan o house...toulaxiston tha ekane ta panta gia na swsei tin zwi mou...
Ναι αλλά και ο House είναι λίγο μονότονος. Πες οτι το επεισόδιο διαρκεί 45 λεπτά, ο House κάνει τα 40 λεπτά λάθος και στο τελευταίο 5λεπτο βρίσκει τη λύση και πάντα σώζει τον ασθενή. Ενώ, σε μια σειρά σαν το Grey's Anatomy δε ξέρεις αν θα ζήσουν ή όχι οι ασθενείς.
Δημοσίευση σχολίου