Θέλω να την κάνω..Βαρέθηκα πια

Θέλω να φύγω απο το σπίτι.Πνίγομαι. Βαρέθηκα να κάθομαι όλη μέρα και να κοιτάω ένα γαμωκύκλωμα, το οποίο κολλάει σε όλα τα σημεία. Βαρέθηκα να είμαστε δύο άτομα στη συγκεκριμένη πτυχιακή και να παλεύω μόνη μου να τη βγάλω. Είμαι στο τσακ να τα παρατήσω.
Μέρες τώρα σκέφτομαι να φύγω απο το σπίτι. Και να πάω πού, όμως; Μέχρι που σκέφτομαι να φύγω απο την Ελλάδα.Νοιώθω οτι πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα να με κρατάει εδώ. Δε ξέρω αν έχω τα κότσια να το κάνω...

Χριστούγεννα?Πότε?

Λοιπόν εδώ και λίγες μέρες με ταλαιπωρεί ένα μείζον θέμα(λέμε τώρα..). Δε μπορώ να μπω στο κλίμα των Χριστουγέννων. Βρε τί πήγα σε σπίτια γνωστών που έχουν στολίσει, τι γύρισα την Αθήνα και είδα όλες τις βιτρίνες, τί το συζήτησα με γνωστούς. Τίποτα!!
Δε ξέρω αν φταίνε τα θέματα των τελευταίων ημερών, ή αν είναι η μαύρη αλήθεια οτι μεγαλώνω αλλά φέτος ούτε είχα τη παραμικρή όρεξη να στολίσω. Γενικά, να πω την αλήθεια, μου τη σπάει να είσαι ενήλικας και άτεκνος και να ενθουσιάζεσαι με τα Χριστούγεννα. Να είσαι παιδί, το καταλαβαίνω, περιμένεις δώρα, τα λαμπάκια στο δέντρο. Να είσαι γονιός, πάλι το καταλαβαίνω γιατί βλέπεις το βλαστάρι σου χαρούμενο και ό,τι το κάνει ευτυχισμένο σε κάνει και εσένα. Αλλά να είσαι ενήλικας και να ενθουσιάζεσαι με όλα αυτά μου φαίνεται κουτό. Επίσης, τα Χριστούγεννα, πάντα με έπιανε μια small κατάθλιψη (γιατί μαμά όλοι είναι ζευγάρια και εγώ μπακούρι???).
Αλλά όλα αυτά φέτος, δεν ισχύουν. Είμαστε 3 μέρες πριν, και ούτε τη γνωστή κατάθλιψη νιώθω, ούτε τίποτα. Μέχρι και νηστεία (καλά, mini νηστεία) άρχισα σήμερα για να νιώσω το εορταστικό κλίμα. Θα σας κρατάω ενήμερους για τις εξελίξεις (γιατί φυσικά και σας ενδιαφέρει σαν θέμα, δε το συζητάω)!!

Τι είναι αυτό; - What is that?

Χωρίς λόγια!!

Όλη η Ελλάδα καίγεται..

Πρώτα απ' όλα να τονίσω οτι ποτέ στη ζωή μου δεν έχω κατέβει σε πορεία. Ούτε καν έχω πάει να ψηφίσω στη σχολή στις εκλογές γιατί το θεωρούσα μάταιο. Αλλά αυτό που έχει γίνει τις τελευταίες μέρες στην Αθήνα, αλλά και σε όλη τη χώρα μόνο ασυγκίνητο δε μπορεί να σε αφήσει.
Γούσταρα που έβλεπα τους μαθητές ξεσηκωμένους. Έδειχνε οτι ακόμα αυτός ο τόπος έχει αισθήματα και οτι ακόμα μας ενδιαφέρει έστω και στο ελάχιστο τί γίνεται γύρω μας. Βέβαια υπήρχαν και πολλοί, οι οποίοι το κάναν για τη πλάκα τους (μη κοροϊδευόμαστε, πάντα υπάρχει ο χαβαλές και το να γλυτώσουμε το μάθημα σ' αυτές τις περιπτώσεις). Αλλά και πάλι, ήταν απάνθρωπο αυτό που έγινε και κάπως έπρεπε να αντιδράσουν. Γιατί, ό,τι και να του είπε ο 15χρονος, ο μπάτσος (αστυνομικό δεν τον λες με τίποτα) δεν είχε το δικαίωμα όχι να το κάνει αλλά ούτε να σκεφτεί να τον σημαδεύσει. Για όνομα του Θεού, ήταν ΠΑΙΔΙ. Θα ήθελε ένας συνάδελφος του (μπάτσος και αυτός) να κάνει το ίδιο στα παιδιά του;
Άλλο βέβαια αυτές οι πορείες που έγιναν από μαθητές και φοιτητές και άλλο αυτό που έγινε το βράδυ. Αυτές οι λεηλασίες και το πλιάτσικο, σε όλα τα μαγαζιά της Αθήνας καμία σχέση δεν είχε με το θάνατο του αδικοχαμένου παιδιού. Αυτοί πραγματικά θεωρώ οτι βρήκαν αφορμή, αφού τα επεισόδια που είχαν προαναγγείλει για τις 17 Νοέμβρη τους τα χάλασε ο καιρός. Πολλοί συσχέτισαν το γεγονός των λεηλασιών με την οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα και την ανεργία. Δε πιστεύω οτι είχαν δίκιο. Οι τύποι είναι καθαρά ανεγκέφαλοι και το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν την αξία του θανάτου του παιδιού και να κατευθύνουν το ενδιαφέρον του κόσμου στις καταστροφές. Με τις καταστροφές αυτές, οι μόνοι που επλήγησαν ήταν οι μικρομεσαίοι που είχαν τις επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που δούλευαν σε αυτές (ναι, μέσα σε αυτούς και η γενιά των 700 ευρώ).
Αφήστε επιτέλους ήσυχους τους μαθητές, τους καθηγητές και τους φοιτητές να κάνουν μια ειρηνική πορεία, να δωθεί σημασία στο θάνατο του 15χρονου. Μη ξευτελίζετε το γεγονός με άσχετες καταστροφές!! Και αφήστε επιτέλους αυτούς τους γονείς ήσυχους να κλάψουν για το παιδί τους που τόσο άδικα έχασαν.

Update: Ρε πάμε καλά;Έχουμε χάσει το μέτρο τελικά..Έξω απο το νεκροταφείο, την ώρα που γίνεται η κηδεία, γίνεται συμπλοκή και πετάνε δακρυγόνα..Αφήστε γαμώτο την οικογένεια ήσυχη. Σεβαστείτε τη στιγμή.Μέσα η μάνα αποχαιρετά το παιδί της. Σεβαστείτε το, αν ξέρετε τι σημαίνει αυτή η λέξη..

The Abbey

Σήμερα θα κάνω κάτι που έχω πολύ καιρό να κάνω. Θα γράψω review (ο Θεός να το κάνει) για ένα παιχνίδι!!
Χθες τελείωσα το "The Abbey". Είναι ένα adventure, το οποίο διαδραματίζεται σε ένα μοναστήρι απόμακρο αλλά γνωστό σε όλο το κόσμο για τη βιβλιοθήκη του. Η όλη ιστορία μας γυρίζει στα χρόνια του Μεσαίωνα και της Ιεράς Εξέτασης. Παίρνεις το ρόλο ενός μοναχού του Λεονάρδου του Τολέδο, γνωστό στους κύκλους της Εκκλησίας για τις περιπέτειες του. Συνοδεύει τον μαθητευόμενο του Bruno, που είναι κατά γενική ομολογία μπελάς, για να τον αφήσει στο μοναστήρι, αφού αυτή είναι η επιθυμία του πατέρα του. Στο δρόμο προς το μοναστήρι κάποιος πετάει μια πέτρα κατά πάνω του Λεονάρδο, την οποία και αποφεύγει αλλά είναι ξεκάθαρο οτι κάποιος δε θέλει τον Λεονάρδο στο μοναστήρι. Με το που φτάνει, ενημερώνεται για το θάνατο ενός μοναχού κάτω υπό περίεργες συνθήκες, αφού τον καταπλάκωσε ένα θυμιατήρι 200 κιλών. Του ανατίθεται να ερευνήσει αυτό το ατύχημα, όπως το αποκαλούν όλοι οι μοναχοί, οι οποίοι συνδέουν όμως το ατύχημα με το Διάβολο, ο οποίος όπως λένε έχει εισχωρήσει στο μοναστήρι. Βέβαια θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα και πολλές απαγορεύσεις μέχρι να βρεί τον υπεύθυνο. Τα υπόλοιπα στις οθόνες σας, αν αποφασίσετε να το παίξετε.


Το παιχνίδι μ' άρεσε πολύ (γι' αυτό κάθισα και έκανα αυτό το post). Έχει σχετικά εύκολους γρίφους και σχετικούς με το παιχνίδι. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα και πολλή επίκαιρη με το θέμα του Βατοπαιδίου και όλα αυτά που ακούγονται. Επίσης, έχει πολύ όμορφους διαλόγους, ωραία μουσική και πολύ ωραίους χαρακτήρες, όπου ο καθένας διαφορετικός και έχει κάτι να κρύψει. Το περιβάλλον και οι χαρακτήρες είναι καρτουνίστικοι.
Τώρα τα μειονεκτήματα του..Ο κακός σχεδιασμός του Λεονάρδο, ο οποίος φαίνεται να είναι νευριασμένος σε όλο το παιχνίδι (λες και είχε υπογράψει για άλλο concept και τον ανάγκασαν να πρωταγωνιστήσει σ' αυτό)..Επίσης, υπάρχει και κάποιο πρόβλημα με τους διαλόγους- μερικοί δεν ακούγονται ή άλλα λέει ο χαρακτήρας άλλα γράφουν οι υπότιτλοι (αυτό βέβαια μπορεί να οφείλεται στο image που κατέβασα).
Πάντως θα το πρότεινα σα παιχνίδι για να περάσεις τη ώρα σου, ειδικά να είσαι φάν του μυστηρίου και των adventures. Κάτι τελευταίο που αξίζει να σημειωθεί είναι οτι μπορεί να το βρείτε με το όνομα Murder in the Abbey.

Αγαπημένη συνήθεια

Χθες το πρωί είχα βγει με μια φίλη μου για βολτίτσα. Και έτσι όπως πήγαινε η κουβέντα, είπαμε και για την αγαπημένη μας συνήθεια. Λοιπόν, εμένα αγαπημένη στιγμή της μέρας είναι το πρωί που θα καθίσω στο pc και θα μπω στο Internet. Πάντα παρέα με ένα Νες (ειδικά τώρα που είναι και χειμώνας) μαθαίνω τα νέα σας από τα blogs, μπαίνω Facebook (εμ τί όλοι έχουν, εγώ στο πηγάδι κατούρησα) και γενικά επισκέπτομαι sites που με ενδιαφέρουν. Με αυτό το τρόπο γεμίζω μπαταρίες και αρχίζω να συνέρχομαι απο τον ύπνο. Βλέπεις, αυτό το μισάωρο που χαλάω στο Internet το πρωί είναι ένα πλεονέκτημα του να είσαι άεργος (ή κάνουμε εκπαιδευτικό blogging ή όχι).