Την προηγούμενη βδομάδα αποφασίζουμε με τη παρέα να βγούμε το βράδυ να πάμε μπουζούκια. Έπεσαν πολλές ιδέες στο τραπέζι και πολλά τηλεφωνήματα για να δούμε πού μπορούσαμε να βρούμε τραπέζι. Τελικά, βρίσκουμε στον άρχοντα της νύκτας, Νότη Σφακιανάκη, αλλά δεν άρεσε με κάποια παιδιά και απορρίφθηκε σαν ιδέα. Τελικά, Παρασκευή βράδυ βρισκόμαστε και αποφασίζουμε να πάμε σε clubακι. Κάποιος προτείνει να πάμε στο Shisha στο Πειραιά. Ωραίος χώρος με καλό κόσμο. Καλή μουσική, όλα τα είδη απο τσιφτετέλια, beatάκια, ελληνικά και ξένα, μέχρι και μουσική του τύπου "Ευλαμπία". Το συνιστώ ανεπιφύλακτα γιατί ήταν πολύ ωραία και μέχρι και εγώ που δε πολύχορεύω δε σταμάτησα λεπτό. Α και για τα αγοράκια, ξέχασα να πω οτι υπήρχαν χορεύτριες, οι οποίες εβγαιναν συχνά πυκνά ;)
Πριν λίγες μέρες, αποφάσισα να δοκιμάσω την "5η Ημέρα". Είναι ένα παιχνίδι που παίζεται μέσω Διαδικτύου και καλείσαι να λύσεις μια πληθώρα γρίφων. Είναι ελληνικό και χωρίζεται σε επεισόδια. Είσαι ένας ιδιωτικός ερευνητής και προσπαθείς να διερευνήσεις την εξαφάνιση του Γιάννη Νείλου, τραγουδιστή του διασημότερου συγκροτήματος στον κόσμο. Οι γρίφοι είναι πρωτότυποι και όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους. Υπάρχει hint για κάθε γρίφο και αν δε μπορείτε να καταλάβετε τη λογική υπάρχει ειδικό forum με περισσότερα hints και τις λύσεις. Είναι πολύ ωραίο παιχνίδι και αξίζει να σπαταλήσετε ώρες μπροστά στο pc σας. Το site είναι:http://www.pemptiimera.gr/ P.s.: Η κοπελίτσα που παίζει τη δημοσιογράφο παίζει στη σειρά που πρωταγωνιστεί ο Μπέζος και κάνει τη μεγάλη κόρη της Λέχου.
Σάββατο απόγευμα πήγα με τη μάνα μου θέατρο. Παρακολουθήσαμε τη παράσταση "Ξενοδοχείο ο Παράδεισος" στο θέατρο Πόρτα. Οι γνωστότεροι ηθοποιοί ήταν ο Γιάννης Μπέζος, η Ναταλία Τσαλίκη, ο Στέλιος Μάινας και η Τζόυς Ευείδη. Το έργο δεν είχε καμιά τρομερή υπόθεση αλλά ο Μπέζος ήταν στην κυριολεξία όλα τα λεφτά με τον τρόπο που έπαιζε. Αυτός ο άνθρωπος έχει ταλέντο και το αποδεικνύει κάθε φορά. Επόμενη παράσταση:" Ήταν όλοι τους παδιά μου" με Κώστα Καζάκο, Κωνσταντίνο Καζάκο, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Ιωσήφ Μαρινάκη και πολλούς ακόμα.
Δευτέρα είχε γενέθλια μια φίλη μου. Πάταγε τα πρώτα άντα... Αποφάσισε η μητέρα της να της κάνει party έκπληξη. Το είχε πει σε κάτι φίλες της, σε εμένα και φυσικά στον άντρα της. Αυτή είχε σχολή μέχρι τις 6 το απόγευμα και όλοι είμασταν σίγουροι οτι μέχρι τότε δε θα έσκαγε μύτη... Έλα, όμως, που εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα αρρώστησε μια καθηγήτρια και το τελευταίο 2ωρο δεν έγινε ποτέ.. Έτσι γύρω στις 5 παρά βλέπουμε τη φίλη μου απο το θυροτηλέφωνο να μας χαιρετά ανυποψίαστη. Εκείνη τη στιγμή είμασταν μόνο τρία άτομα.. Παίρνουμε τη τούρτα, ανάβουμε τα κεράκια( δεν άναβαν με τίποτα όμως) και της τραγουδάμε το Happy Birthday...Και το κορυφαίο; Στο τέλος ψιλοβουρκωμένη η φίλη μου γυρνάει και μας λέει: "Μα καλά είστε βλαμμένα;" μ' ένα μωρουδίστικο ύφος... Όταν έφτασαν όλοι οι υπόλοιποι αντί για να της κάνουν αυτοί την έκπληξη, τους την έκανε αυτή μόλις την έβλεπαν μπροστά τους..Κατά τα άλλα περάσαμε πολύ καλά, ήπιαμε, φάγαμε και είπαμε πολλές σαχλαμάρες κάτω απο το άγρυπνο βλέμμα των δύο κορών της φίλης μου..Τί λέτε δεν είναι αλήθεια αυτό που λένε: "Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει";
Αφιερωμένο σε όλους αυτό το video και αυτή η μέρα για να μας θυμίζει τα σημαντικά πράγματα στη ζωή, τα οποία ξεχνάμε και θυσιάζουμε στο βωμό της καθημερινότητας. Ο καθένας είναι ελεύθερος να σκεφτεί ό,τι θέλει. Αν και πάνω κάτω, πιστεύω όλοι τα ίδια θα σκεφτούμε... Για όσους δεν έχουν δει τη ταινία,ορίστε και μια πρόταση για να περάσετε καλά: V for Vendetta.
Τονίζω οτι αυτό το άρθρο είναι ακατάλληλο για τον Javatzis... Γιατί όλα όσα θέλουμε συμβαίνουν αλλά με κάποια χρονική καθυστέρηση; Εξηγώ τι θέλω να πώ... Πρίν απο αρκετό καιρό, ήθελα ένα παιδί και απ' ότι έδειχνε με ήθελε και αυτός. Βγαίναμε, κάναμε παρέα αλλά δεν έγινε τίποτα. Τελικά, αυτός τα φτιάχνει με μία άλλη και εγώ σαν χαρούμενη παιδούλα συνεχίζω τη ζωή μου( σιγά τί είχαμε, τί χάσαμε..). Ώσπου μια βδομάδα πρίν ξανασυναντιώμαστε σε ένα πάρτυ. Εμένα μου άρεσε κάποιος άλλος απο εκεί και μιλάγαμε. Πέρασε η ώρα και έπρεπε να φύγω( είχα την άλλη μέρα πρωινό ξύπνημα).Και έτυχε εκείνη την ώρα να φεύγει και το παιδί που μου άρεσε( όχι, όχι δεν το έκανα επίτηδες, θέλω να με πιστέψετε :Ρ).Και αποφασίζουμε να φύγουμε μαζί.Μετά απο λίγη ώρα, λέει αυτός που μου άρεσε στη φίλη μου: "Δηλαδή, η Νατάσα έφυγε με τον .........; Τρέχει κάτι μεταξύ τους;". Όμως, απ' ότι μου είπε η φίλη μου, το είπε με ζήλια. Και σε ρωτώ, τώρα έπρεπε να γίνει αυτό; Τώρα που εγώ είμαι αλλού; Γιατί όταν σας φτύνουμε , τότε κολλάτε; Γιατί είστε τόσο, μα τόσο ανώριμοι; Είχε τόσες ευκαιρίες και τις άφησε ανεκμετάλλευτες.. Όσο για τον άλλον, θα δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον..
Σήμερα στη δουλειά είχα την πρώτη δυσάρεστη έκπληξη. Τα παιδιά που δουλεύουμε εκεί, είναι χωρισμένα σε δύο ομάδες, στα συνεργεία και στα τηλέφωνα. Σήμερα ένας απο τους προϊστάμενους είπε οτι θα αλλάξουν και θα πάνε μερικοί πρακτικάριοι απο τα τηλέφωνα στα συνεργεία. Φώναξε τρία ονόματα, και τα τρία ανδρικά. Πετάγεται τότε μια κοπέλα και λέει οτι και εγώ είμαι πρακτικάρια. Τότε αυτός απαντά οτι εγώ δεν μπορώ να πάω στα συνεργεία( προφανώς γιατί είμαι κοπέλα). Εδώ να τονίσουμε οτι στα συνεργεία δεν κάνουν κάτι που χρειάζεται μυϊκή δύναμη και δε χρειάζεται καμιά επιπλέον γνώση. Το ίδιο πράγμα μου συνέβη και το καλοκαίρι, καθώς έψαχνα εταιρία για πρακτική. Πάρα πολλές εταιρίες μου έλεγαν οτι δεν παίρνουν κοπέλες. Και το αποκορύφωμα; Τη Κυριακή είχα πάει σε μία έκθεση και ρωτάγαμε αν μπορούμε να πιάσουμε δουλειά σε κάποια εταιρία αυτοματισμού μετά το ΤΕΙ. Η απάντηση ήταν οτι είναι δύσκολο και οτι συνήθως σου ανανεώνουν τη σύμβαση μετά το τέλος της πρακτικής( αυτής που δε μ' αφήναν να κάνω επειδή ήμουν κορίτσι..). Δηλαδή ρε παιδιά αν δεν είναι φαλλοκρατικές αυτές οι αντιλήψεις, τότε ποιές είναι; Γιατί πρέπει να αποδείξω οτι αξίζω να με πάρουν στη δουλειά ενώ ο άντρας όχι; Δηλαδή νισάφι πια, ξεπεράστε τις αντιλήψεις του 1940. Έχουμε αλλάξει αιώνα..
Έκλεισα μια βδομάδα δουλειάς. Στο τμήμα που είμαι ασχολούμαστε με το Internet. Απο τη μία μεριά, είναι άσχετο με το αντικείμενο που έχω σπουδάσει αλλά απο την άλλη, καλό είναι γιατί στη σχολή τα Δίκτυα και τα Διαδικτυακά τα πέρασα νύχτα(καιρός να μάθουμε πώς δουλεύει το Διαδίκτυο). Τα παιδιά φαίνονται καλά, το ίδιο και οι προϊστάμενοι. Η δουλειά δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες και είναι κοντά στο σπίτι μου(κανα μισάωρο).
Αυτές τις δύο τελευταίες μέρες όλα πάνε καλά στην επαγγελματική μου ζωή. Χθές πήρα επιτέλους το Ο.Κ. να κάνω πρακτική άσκηση αφού τους παρακάλαγα για ένα μήνα να μου δώσουν το χαρτί(λόγω του μαθήματος που δεν είχε δωθεί η βαθμολογία βλ.παλαιότερο post). Σήμερα έμαθα οτι πέρασα το τελευταίο μου μάθημα(ευχαριστώ ευχαριστώ...). Σχεδόν τελείωσα το ΤΕΙ(καλά ντε έχω και την πτυχιακή-μη μου το θυμίζετε...). Μπορώ να πω οτι θα μου λείψουν οι παρέες που έκανα και οι ώρες που περνάγαμε μαζί στη βιβλιοθήκη, στο εστιατόριο. Επίσης θα μου λείψουν οι επαναλήψεις τις τελευταίας στιγμής που κάναμε με τη φίλη μου τη Λιάνα. Απο Δευτέρα είμαι έτοιμη να αρχίσω την πρακτική μου. Τελείωσαν τα ψέμματα. Βγαίνουμε στη βιοπάλη(χεχε...).
Όλοι σαν παιδιά είχαμε κάποιους αγαπημένους παιδικούς ήρωες. Εγώ λάτρευα τονPopeye The Sailor. Ναι δεν είναι ακριβώς ο ήρωας που περιμένεις να αρέσει σε ένα κοριτσάκι αλλά εμένα με ενθουσίαζε αυτός ο χαρακτήρας. Δε ξέρω αν ήταν ο έρωτας του με την Olive Oyl ή ο δυναμισμός του μόλις έτρωγε το σπανάκι. Στην εφηβεία έφαγα ένα κόλλημα με τον Donald Duck, το οποίο δεν έχω ακόμα ξεπεράσει. Αυτό μαρτυράνε τα κλειδιά μου που έχουν 2 φιγούρες του(τα κλεδιά δεν είναι τόσο βαριά όσο τα κουκλάκια βεβαίως, βεβαίως..). Το ξέρω οτι είναι παιδικό αλλά ενθουσιάζομαι όταν βλέπω οτιδήποτε έχει σχέση με τον Donald. Μου άρεσε αυτή η ατυχία που κουβαλάει, την οποία πίστευα οτι κουβαλάω και εγώ. Είναι εγωιστής, φωνακλάς αλλά και πολυ γλυκός με τους ανθρώπους που αγαπά. Τώρα τελευταία άρχισα να βλέπω και SpongeBob SquarePants (Javatzis είσαι υπέυθυνος γι' αυτό)..Και απο εκεί ξεχώρισα τον Patrick Star ο οποίος μέσα στην αθωότητα του πιστεύω οτι είναι ένας απο τους πιo καλούς χαρακτήρες της σειράς. Ελπίζω να συνεχίσουν να βγαίνουν τέτοιοι ήρωες απο comics, οι οποίοι θα συντροφεύουν τις επόμενες γενιές, θα τους περνάνε θετικά μηνύματα για θέματα όπως η φιλία, η οικογένεια κ.α. και φυσικά θα μας κάνουν και πάλι παιδιά οταν αποφασίσουμε να δούμε κάποιο επεισόδιο ή να διαβάσουμε ένα τεύχος.
Πρίν απο λίγες μέρες τελείωσα το συγκεκριμένο παιχνίδι. Η ιστορία είναι η εξής: Εσύ είσαι ο Hans Christian Andersen, ο οποίος είναι φτωχός και προσπαθεί να ζήσει. Συναντάς την πριγκίπισσα, η οποία έχει φύγει απο το παλάτι την ημέρα των γενεθλίων της και προσπαθείς να την βοηθήσεις να γυρίσει πίσω σώα. Απαγάγεται απο το Άρχοντα του Σκότους(τι πρωτοτυπία...) και προσπαθείς να σώσεις την πριγκίπισσα αλλά και το παλάτι. Δεν μ' άρεσε καθόλου.Το παιχνίδι υποτείθεται οτι είναι adventure αλλά δυστυχώς δεν υπήρχαν γρίφοι. Απλά σου έλεγε να κάνεις κάποια πράγματα, να ψάξεις αντικείμενα..Δε χρειάστηκε ούτε για μιά φορά να χρησιμοποιήσω τη λογική μου. Ένα άλλο μειονέκτημα ήταν οτι για να κάνεις interact με κάποιο αντικείμενο έπρεπε να πάς το ποντίκι σε μια συγκεκριμένη θέση(δηλαδή δεν έφτανε να πατήσεις οπουδήποτε πάνω στο αντικείμενο αλλά σε κάποιο σημείο). Το μόνο καλό σημείο ήταν οτι είχε happy end όχι όπως κάποια άλλα adventure που έχω παίξει τελευταία. Κρίμα για την The Adventure Company, η οποία μας έχει συνηθίσει σε πολύ καλά adventures(βλ. Agatha Christie-And Then There Were None, Broken Sword όλη η σειρά, Keepsake κ.λ.π.).
Έδωσαν στους κάτοικους της Μόσχας μια ημέρα ρεπό να μην πάνε στη δουλειά τους αλλά να μείνουν σπίτι, προκειμένου να συνευρεθούν ερωτικά. Ο σκοπός του συγκεκριμένου μέτρου ιερός: η αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας. Οσες γυναίκες μάλιστα γεννήσουν ακριβώς ύστερα από εννέα μήνες στις 12 Ιουνίου(εθνική εορτή της Ρωσίας) θα βραβευθούν με ένα αυτοκίνητο!Μάλιστα,το έχουν ξαναεφαρμόσει αυτό το μέτρο με απόλυτη επιτυχία αφού τη συγκεκριμένη μέρα 3πλασιάστηκαν οι γεννήσεις φτάνοντας τις 75.Σε εμάς γιατί δε το εφαρμόζουν;
Αποφάσισα να γράψω το δράμα μου..Φοιτώ σε μια σχολή. Το Μάρτιο του 2007 γράψαμε τελικές εξετάσεις σ' ένα εργαστήριο.Μετά απο λίγες μέρες βγαίνουν τα αποτελέσματα έξω απο το γραφείο του καθηγητή. Πηγαίνω εκεί και βλέπω οτι το μάθημα το έχω περάσει(hooray hooray...). Ξέχασα να αναφέρω οτι το μάθημα είναι αναγκαίο για πρακτική άσκηση. Πάω στις αρχές του Σεπτέμβρη να πάρω το χαρτί που πρέπει να δώσω στην εταιρία απο τη γραμματεία. Η οποία μου λέει οτι ο καθηγητής ουδέποτε έδωσε τις βαθμολογίες δηλαδή τις ανάρτησε έξω απο το γραφείο του αλλά δε μπήκε στο κόπο εδώ και 6 μήνες να τις δώσει στη γραμματεία. Ψύχραιμη εγώ πάω και βρίσκω βοηθούς του εργαστηρίου, οι οποίοι μου κάνουν τους κινέζους. Μου λένε οι μισοί οτι τα έχουν δώσει ήδη, οι άλλοι μισοί οτι είναι δουλειά τον καθηγητή.. Που όμως να τον βρώ εγώ τον καθηγητή που δεν έρχεται ούτε όταν γράφουμε εξετάσεις; Που είναι 70 φεύγα χρονών και δε καταλαβαίνει πού πατάει και πού βρίσκεται; Που η γραμματεία με έχει φλωμόσει στο παραμύθι οτι τον παίρνει τηλέφωνο; Μήπως να πάω απλά να ρίξω μια βόμβα και να φύγω σαν κυρία έτσι όπως μπήκα; Γιατί δε θα μου τα σπάσουν αυτοί τα νεύρα.....
Εκλογές χθές και όλη η Ελλάδα είχε μπεί σε αυτό το κλίμα μέρες τώρα.Εμένα πάλι δε μου έκανε καμιά αίσθηση ποιός θα έβγαινε πρώτος, αν θα ήταν πεντακομματική η Βουλή ή όχι, αν το πρώτο κόμμα θα ήταν αυτοδύναμο, αν θα πηγαίναμε για εκλογές την άλλη Κυριακή. Όχι ρε παιδιά δε με ενδιέφερε και ξέρετε γιατί; Γιατί κανένας απο αυτούς δε νοιάζεται για τον απλό λαό. Όλοι μας θυμούνται την προεκλογική περίοδο. Κάτι άλλο που πρέπει να τονίσουμε είναι οτι αυτά δεν ήταν ψηφοδέλτια, τα καλλιστεία του ANT1 ήταν. Όλοι οι διάσημοι μέσα ήταν. Γι' αυτό και εγώ αποφάσισα χθές να δω την Εθνικάρα.Δε παίξανε καλά, οι Λιθουανοί το άξιζαν περισσότερο απο εμάς. Όμως πρέπει να συνυπολογίσουμε την κούραση (3 παιχνίδια σε 3 μέρες δεν είναι λίγα) και την απίστευτη ευστοχία των Λιθουανών έξω απο τα 6.25(τι ήταν κι αυτό...). Πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στο Νίκο Ζήση ο οποίος ξελάσπωσε την Εθνική σε πολλές φάσεις αν και σε ολόκληρο το EuroΒasket δεν είχε δείξει τι πραγματικά αξίζει. Τέλος πάντων, να πώ με τη σειρά μου οτι σε αυτή την ομάδα ανήκουν πολλά μπράβο και οτι περιμένουμε στο μέλλον περισσότερες συγκινήσεις γιατί έχουν ψυχή.
